เคยเบื่อรถติดกันมั้ย
เคยเซ็งที่ต้องขับรถกลับบ้านกันหรือเปล่า
บางทีความเบื่อความเซ็งของท่านที่ต้องฝ่ารถติดกลับบ้านในแต่ละวัน
อาจจะน่าอิจฉาสำหรับใครหลายๆคนก็ได้ใครจะไปรู้
ที่ต้องกล่าวแบบนี้ เพราะบางที บางคน กว่าจะมีโอกาสได้กลับบ้านของตัวเองสักหนในแต่ละปี
ต้องรอเวลาหลายเดือน รอด้วยความคิดถึง รอด้วยความหวัง รอด้วยความตั้งใจ
ส่วนใหญ่กว่าจะได้กลับก็ต้องรอเทศกาลที่มีวันหยุดยาวๆ และรถติดตลอดเส้นทาง
บางทีเดินทางรวมหลายสิบชั่วโมงเพื่อไปเยือนไปอยู่บ้านของตัวเองแค่ไม่กี่ชั่วโมง
ถ้าเคยเบื่อกับการอยู่บนถนนกรุงเทพเพื่อเดินทางกลับบ้าน
จงดีใจเถอะครับอย่างน้อยๆก็ได้กลับบ่อยกว่าอีกหลายๆคนแน่นอน
และสวัสดีครับ จากที่เคยบอกไว้ว่า ถ้าขยัน จะกลับมาทำรีวิวเจ้าดำเกิงCB150Rให้ได้อ่านกัน
วันนี้ก็เลยมาทำตามสัญญาที่ให้ไว้ครับ
พร้อมกับพาเดินทางกลับอิสานบ้านผมเองไปด้วยในตัว
ดองไว้จนได้ที่ละ ฮาๆๆๆๆๆๆ
อิสาน
อาจจะเป็นภาคเดียวมั้งเท่าที่ผมโตมาละเห็นช่วงเทศกาลมีรถมอเตอร์ไซค์ขับกลับบ้านกันเยอะที่สุด
เพราะมันคล่องตัวและร่นระยะเวลาในการเดินทางไปได้เกินครึ่งจากสภาพการจราจรของถนนเส้นมิตรภาพ
มอเตอร์ไซค์บางคันถูกบรรทุกด้วยรถกะบะ
หลายๆคันก็ถูกขับขี่มาจากกรุงเทพ มอเตอร์ไซค์ที่ถูกขับก็มีสิ่งของบรรทุกแตกต่างกันไป
หิ้วของกันพะรุงพะรัง แต่ก็ยังมีรอยยิ้มที่ซ่อนอยู่ด้านใน
รถมอเตอร์ไซค์บางคัน เป็นเพียงรถคันเดียวที่ครอบครัวเค้ามี แต่มันก็พาครอบครัวเค้าไปได้ทุกที่
กล่องหลังอเนกประสงค์เป็นทั้งที่พักพิงหลังของคนซ้อน และบรรจุสิ่งของไปยังที่หมาย
เด็กชายตัวน้อยนั่งตรงกลางสวมหมวกครึ่งใบ
พร้อมหมวกใบเก่งอีกหนึ่งใบสำหรับการแปลงร่างที่ถูกมัดไว้บนกล่องหลัง
รถคันนี้ขับมาจากสระบุรีและกำลังไปที่ขอนแก่น
ระยะทาง + ความคิดถึง ถึงแม้มันจะไม่ใช่รถที่เปี่ยมไปด้วยซีซี แต่มันคือการเดินทางที่ดีมากในความรู้สึกผมนะ
ถ้าคำว่า “อยู่ที่ใจไม่ใช่ซีซี” เหมาะกับใครหรืออะไรสักอย่าง ผมขอยกคำๆนี้ให้ครอบครัวพี่เค้าครับ
บนถนนเส้นนี้ช่วงเทศกาลแบบนี้รถทุกคันล้วนบรรทุกความคิดถึง บรรทุกความหวัง
และในขณะเดียวกันบางคนก็บรรทุกความเจ็บช้ำเพื่อกลับไปพักพิงสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจไว้ได้
โดยมีจุดหมายปลายทางเดียวกันคือคำว่า”บ้าน”
วกมาที่เรื่องการขับขี่ทางไกลกันบ้าง
ดำเกิงของผมในระยะเวลาสองเดือนกว่าๆ ใช้ขับขี่มาแล้ว เก้าพันกิโลเมตรนิดๆ
มีทั้งข้อดีข้อด้อยพร้อมแนวทางการแก้ไขปัญหามาให้ทราบกันครับ
ในการใช้งานหลากหลายรูปแบบตามประสาของผม
ซึ่งติ๊ต่างเอาเองว่าน่าจะมากพอที่จะมาทำรีวิวให้ได้อ่านกันได้แหล่ะ
การใช้งานแบบโดนแซวว่าขับขี่ยังงี้ไปขี่ควายควายยังทรมาน ถถถถถ
ขับขี่ทางไกลเป็นยังไงบ้าง?
ข้อดีของรุ่นนี้อันดับแรกเลยคือ ขับไปเถอะไกลขนาดไหนก็ไม่เมื่อย
เพราะทรงของรถถูกจัดท่าทางโพสิชั่นมาได้อย่างเหมาะสมลงตัว
แต่ก็นั่นแหละครับ ในข้อดีก็ต้องมีอะไรสักอย่างหนึ่ง
อันดับแรกสำหรับการเดินทางไกล ของเจ้า Honda cb150r นั่นก็คือทันทีที่เราบิดหมดปลอกอัตราการสิ้นเปลืองน้ำมันก็สูงขึ้นเป็นเงาตามตัว
ซึ่งจากที่ใช้งานมา อัตราการกินน้ำมันเมื่อใช้คันเร่งสูงสุด อยู่ที่ 20 กิโลเมตรต่อลิตร
แต่กระนั้น ถ้าเกิดเราขี่แบบ เซฟเซฟ ความเร็วเฉลี่ยไม่เกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอัตราการกินน้ำมันเฉลี่ยก็จะอยู่ที่ประมาณ 40 กิโลเมตรต่อลิตร
แล้วถ้าเกิดท่านใดเป็นสายชิวจริงๆ เฉลี่ยที่ความเร็วไม่เกิน 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอัตราน้ำมันเฉลี่ยจะได้มากถึง 55 กิโลเมตรต่อลิตร
ซึ่งน้ำมัน 1 ถัง 8.5 ลิตรเนี่ย ผมเคยยืนระยะนะครับได้สูงสุดเลยอยู่ที่ 410 กิโลเมตร โดยใช้น้ำมันไป 8 ลิตร
ส่วนความเร็วสูงสุดตามหน้าไมล์ที่ได้อยู่ที่ 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เมื่อจับเทียบกับ GPS ความเร็วจริงที่ได้คือ 128 ครับ
หลีกเลี่ยงจากถนนเส้นหลักหาที่พักบนถนนเส้นรองกันบ้าง
แม้ช่วงที่ผมกลับบ้านนั้นการจราจรจะหนาแน่น แต่ยังไงซะมันก็เป็นทางหลักที่หลายๆคนเลือกใช้งาน
บางอย่างถ้าเราหลบเลี่ยงมันได้และพอรู้เส้นทางอยู่บ้างก็หาทางเลี่ยงดูครับ
บางทีการอ้อมไปบ้างอาจช่วยประหยัดเวลาให้เราได้
คนเลี้ยงควาย หรือ ควายเลี้ยงคน
นับวันการเลี้ยงควายก็เริ่มลดน้อยลง ในขณะที่บางคนก็ยังคงเลี้ยงเพื่อการค้า
เพราะว่าเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าสำหรับเวลาว่างที่สุดแล้ว ซื้อมาก็ไม่ต้องกลัวดอยเหมือนตลาดบิทคอยบางตัว ฮาา
ถ้าเรามองแบบฉาบฉวย การเลี้ยงควาย มันไม่ใช่อาชีพที่ดูโก้หรูอะไร แต่มันก็เป็นสิ่งเลี้ยงชีพ และส่งเสียคนมาหลายต่อหลายรุ่น
ก่อนจะถึงจุดหมาย
จุดสุดท้ายก่อนจะถึงบ้านจริงๆของผม ก็คงไม่พ้นตลาดเอ้าท์ดอร์ ที่พ่อค้าแม่ค้าอยู่กันแบบโอเพ่นเฟส
และการต้อนรับจากเพื่อเก่าที่คุ้นเคยตั้งแต่สมัยเด็กๆ ดูสิเอาร่มมากางให้ดำเกิงอย่างดี๊
จุดอ่อนหลักๆของรถเดิมๆที่ทุกคนหนีไม่พ้นสำหรับ CB150R คือเรื่องโซ่ที่ติดรถมา หย่อนยานไม่เต่งตึงสักเท่าไหร่
แต่กับปัญหานี้ผมแก้โดยการเปลี่ยนโซ่ไตั้งแต่พันโลแรกละครับ เงียบ จบ สยบการตั้งบ่อยๆ
แต่ถึงอย่างงั้นก็อย่าลืมหมั่นคอยเช็คดูแลมันด้วย
มาไปเดินตลาดเล่นกันระหว่างรอโซ่แห้งกันเถอะ
กลิ่นไอของตลาดแบบนี้ ถ้าไม่ใช่คนท้องที่อาจไม่มีวันเข้าใจ
เราคุ้นเคยกับกลิ่นแอร์ คุ้นเคยกับผักใบเขียวเหนือธรรมชาติมากเกินไปหรือเปล่า
ถ้ามีเวลาว่างๆ ออกมาเดินตลาดแบบบ้านๆดูบ้างสิครับ ^^
บ้านของฉัน
ทางเข้าหมูบ้านที่ถูกพัฒนาเป็นคอนกรีตเกือบ 70% อีก30%ก็ยังคงความคลาสสิคเป็นทางลูกรังเหมือนเดิม
บ้านที่มีชื่อผมอยู่ในทะเบียนตอนนี้ ปัจจุบันมีน้าคอยมาช่วยดูแล เมื่อก่อนผมจะกลับบ้านปีนึงหลายต่อหลายครั้ง
แต่พอตากับยายจากไป เหลือไว้เพียงรูปถ่ายให้เข้าไปทักทายเวลากลับบ้าน
กับจุดธูปบอกกล่าวว่าหลานมาแล้วนะ มันดูเหงาๆครับ พักหลังๆมาเลยแทบไม่ได้กลับเลยในแต่ละปี
สภาพในบ้านที่ไม่มีรั้วรอบขอบชิด แต่มีระบบกันขโมยเป็นคนในหมู่บ้าน ช่วยกันสอดส่อง
คนแปลกหน้าเข้าหมู่บ้านรู้กันแทบทุกหลังคาเรือน ฮาาา ดังนั้นแทบไม่ต้องห่วงว่าจะมีอะไรศูนย์หาย
ประกอบกับหมู่บ้านที่ผมอยู่ห่างจากตัวอำเภอไปอีกสิบกิโลเมตร เกือบๆจะติดแนวเขาพนมดงรักแล้ว
ถึงบ้านจะไม่มีคนอยู่แต่ก็มีผู้อาศัยรายใหม่ที่ไม่จ่ายค่าเช่ามาอาศัยร่วมอยู่ด้วยเช่นกัน
วันที่ถึงบ้านตรงกับวันงานที่โรงเรียนประจำหมู่บ้านพอดี
ได้เจอกับคนที่ทั้งรู้จักเรา และไม่รู้จักเรา ซึ่งมันก็ไม่น่าแปลก เพราะอย่างที่บอกไปแหล่ะครับ ว่านานๆผมจะกลับมาที่บ้านสักที
แต่ทุกคนทักทายเหมือนรู้จักกันมาทั้งชีวิต นี่คือโซเชี่ยลแห่งชีวิตจริงๆที่เราไม่ต้องไปกดซีเฟิร์ส ไม่ต้องคอยฟอลโล่
รอยยิ้มที่เห็นคือรอยยิ้มจริงๆ ความสนุกในงานที่เห็นคือความสนุกจริงๆ
ที่เราไม่สามารถควบคุมใครได้ แต่เกิดจากความเต็มใจของคนในหมู่บ้านล้วนๆ
งานนี้กลายเป็นศูนย์รวมช่วงอายุที่คนในหมู่บ้านผมเกือบทั้งหมดมาร่วมงานกัน
บางครั้งแม้ล้มบ้างแต่ก็ล้มด้วยรอยยิ้ม ^^
กีฬาที่ถูกบรรจุเป็น กีฬาหลักในทุกๆเทศกาลก็คงไม่พ้นฟุตบอลครับ
แทบทุกหมู่บ้านถ้ามีงานเทศกาลคนกลับมาเยอะๆต้องมีบอล คนอิสานน่าจะรู้กัน^___^
จริงๆแหล่งท่องเที่ยวแถวบ้านผมก็มีนะ แต่ด้วยกาลเวลา มันก็จะมีอะไรใหม่ๆสิ่งปลูกสร้างใหม่ๆมาไว้ดึงดูดนักท่องเที่ยวขึ้นมาแทนกัน
ถึงอย่างนั้นผมก็ยังหลงรักแหล่งท่องเที่ยวเดิมๆที่เราเคยเติบโตมากับมันในช่วงนึงของชีวิตอยู่ดี
อ่างเก็บน้ำห้วยศาลา ตั้งอยู่หมู่ที่ 4 ตำบลโคกตาล ก่อสร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2527-2533
ราคาก่อสร้างเป็นเงิน 319,918,021.90 บาท จุน้ำ 31 ล้านลูกบาศก์เมตร พื้นที่ได้รับประโยชน์ 26,000 ไร่
เป็นแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรกรรม ครอบคลุมตำบลดงรัก ตำบลโคกตาล ตำบลปรือใหญ่ ตำบลห้วยใต้ ตำบลตะเคียนราม และตำบลห้วยเหนือ
นอกจากเป็นแหล่งน้ำเพื่อการเกษตรแล้ว ยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยว มีธรรมชาติสวยงามมาก
เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ ความยาวของเขื่อนประมาณ 10 กม.
ตอนสมัยเด็กๆผมติ๊ต่างว่าอยู่ในอำเภอของตัวเองมาตลอด =_=
พอเราได้มาสถานที่ที่เราเหมือนจะคุ้นเคยมันก็รู้สึกกระโดดโลดเต้นเป็นธรรมดา
ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีอะไรให้เราได้ตื่นเต้นเหมือนเช่นตอนเด็กๆแล้วก็เถอะ
เอาๆ กลับมาเรื่องรถกันบ้าง
จากที่เคยบอกกล่าวเรื่องราคาไปแล้ว วันนี้เอาส่วนต่างของแต่งที่ติดมากับรถ มาคิดราคาแยกกันเล่นๆดู
ของแต่งสำหรับรุ่นที่ติดมากับดำเกิงที่ผมใช้งานอยู่ รวมทั้งสิ้น 27 อย่าง ซึ่งรวมมูลค่าแล้วถ้าซื้อแยก
เฉพาะของแต่ง ราคาจะอยู่ที่ 23,280บาท
ของแต่งมีอะไรราคาเท่าไหร่บ้าง โบชัวร์มีให้ดูในเน็ตครบแล้วล่ะ
ซึ่งราคารถเต็มๆนั้นอยู่ที่ 118,400 บาท(ปัจจุบันหลายๆร้านจัดโปรลดมาหลายบาทละนา)
เมื่อนำของแต่งทั้งหมดทั้งมวลมาลบ ราคาตัวรถจะถูกกว่า ซื้อตัวธรรมดาถึงสี่พันกว่าบาท
หาความคุ้มค่าในจิตใจให้ตัวเองก็ว่าได้ครับ 555
มาถึงเรื่องตัวรถ กันบ้าง
ก่อนอื่นบอกเลย รถใครใครก็รัก แต่จะไม่อวยรถตัวเองครับ ชี้ชัดตรงจุด แต่จะสุดมั้ยก็แล้วแต่การใช้งานอีกทีแหล่ะ
เครื่องยนต์
ย่านนักเลงของ CB150R ยังคงเส้นคงวา ออกตัวมีฮาถึงเวลารอบกลางมีเฮ ส่วนรอบปลายก็มีล้าบ้าง
ตามรูปทรงของรถ กำลังเครื่องเพียงพอที่จะใช้งานในชีวิตประจำวัน ทั้งในเมืองและนอกเมืองได้อย่างเหลือเฟือ ถ้าเราไม่มักมากไปเอง
ความเร็วสูงสุดที่เห็นคือ 140 ที่รอบเครื่องยนต์ราวๆ 11,000 แล้วกล่องจะตัด
ส่วนจะทำให้เลขไมล์เกิน 140 ได้มั้ย ตอบตรงนี้เลยว่าได้ครับ สเตอคือคำตอบ ของเลขไมล์ เพราะมันจับความไวจากเซนเซอร์สเตอร์
ในรอบเครื่องยนต์เท่าเดิม เลขไมล์สามารถแปรผันได้ตามขนาดของสเตอร์ครับ อย่าไปใส่ใจเลขไมล์มากนัก 555
ฟีลลิ่ง
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีตัวไหนในคลาสนี้ มาขยี้ลงจากตำแหน่งในใจผมได้นะ แต่!!!!
มีหลายๆคนที่ใช้รุ่นนี้ทักมาเรื่องอาการสะท้านที่แฮนด์ในรอบสูง ซึ่งจากที่ลองมา ทำให้เข้าใจได้เพิ่มบางอย่าง
อย่างแรก แฮนด์เดิม ที่ปลายแฮนด์จะเป็นพลาสติกสีดำ ซึ่งตัวดำเกิงเนี่ยจะเป็นตุ้มที่มีน้ำหนักประมาณนึง
ซึ่งช่วยลดการสะท้านไปได้มากโข คนที่รู้สึกว่าขับรอบสูงนานๆแล้วมือชา ลองหาตุ้มปลายแฮนด์ที่มีน้ำหนักมากหน่อยมาใส่ดูครับ
ช่วงล่าง
โช็คหน้านี่เหลือกินเหลือใช้ โช็คหลังถ้าใช้งานปกติทั่วไปก็เหลือเฟือครับ หรือจะเอาลงซ้อมในสนามปิดพอขำๆได้อยู่
แต่เมื่อรู้ลิมิตมันแล้วก็อย่าฝืน เพราะพื้นฐานเดิมคือรถที่เอามาใช้งานในชีวิตประจำวัน
ถ้าต้องเอาลงสนามจริงๆพับหนักๆ โช็คหลังจะย้วยๆดีดดิ้นนิดนึง ไม่ต้องเชื่อผมก็ได้ครับแต่ผมลองมาแล้วดูจากรูปได้ ฮาาาาา
เอาจริงๆจะไปโทษที่รถก็ไม่ถูกนักครับ อันนี้ง่าวเอง ล้มเองนักเลงพอ ทักษะยังไม่ดีพอที่จะทำให้ไม่ล้มได้
อ่อทางฝุ่นก็พอไปได้นะ
สิ่งที่พบช่วงพันโลแรก โซ่หย่อนไว
อันนี้เรียนตามตรงว่าผมไม่แปลกใจและไม่ถือว่าเป็นปัญหาใหญ่นะ ถ้าใครเคยขับมาหลายๆรุ่นหลายยี่ห้อน่าจะพอทราบ
แก้ไขง่ายๆด้วยวิธีเดิมๆ เปลี่ยนซะ 555
ล่าสุดใช้โซ่แบบ x-ring เบอร์ 428 ยาว132ข้อ
อ่านไม่ผิดครับ 428 ใช้เบอร์นี้เลยข้อดีที่ได้มาคือโซ่เบอร์นี้ราคาไม่แพงและมีให้เลือกใช้มากมาย ฮี่ๆ
หม้อน้ำที่โดนทักว่าออยคูลเล่อร์
ตอนแรกก็ข้องในใจว่าทำไมทำหม้อน้ำมาเล็กจัง
แต่จากการหวดระยะทางยาวๆ ทำให้ทราบว่า เครื่องยนต์บล็อกนี้ มันระบายความร้อนได้ดีมากระดับนึงเลยครับ
หม้อน้ำทำงานแทบจะเป็นแค่ตัวเสริมด้วยซ้ำ
สูงเท่านี้เท่านั้น
ผมสูง 158 เรียกกันตามภาษาบ้านๆก็ เตี้ย นั่นแหล่ะครับ ก็ขับได้โดยไม่ต้องโหลด
แต่วิธีลดความสูงเบาะลงก็มี หลายๆท่านน่าจะทราบอยู่แล้วล่ะ
เอาเป็นว่าด้วยน้ำหนักรถที่เบา ทำให้คนที่ขาสั้นๆพอประคองขับได้แบบไม่ยากเย็นมากนัก
ดังนั้นหลายๆท่านมีโอกาสขับได้ และมันขับง่ายกว่าที่คิดครับ
อ่านมาเหมือนว่าจะดีทั้งหมด แต่เดี๋ยวก่อนครับ
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์พร้อม ดำเกิงก็เช่นกัน
เอาจริงรถทุกรุ่นทุกยี่ห้อล้วนมีปัญหาทั้งนั้นแหล่ะครับ ซึ่งปัญหาเหล่านี้ใครเจอใครโดนเองก็อาจจะไม่ปลื้มนัก
ซึ่งบางปัญหามันสามารถดูแลแก้ไขเองได้ ถ้าเรียนรู้มาบ้าง
บางปัญหาที่เกิดก็เกิดจากความซนบางอย่างของเจ้าของรถเอง อันนี้ก็ต้องรับสภาพกันไป
ข้อแนะนำเบื้องต้นที่พอจะช่วยได้สำหรับคนที่สนใจจะซื้อรุ่นนี้มาใช้
ถ้าเป็นตัวแต่งเช็คดูให้ดีว่าได้ของแต่งครบถ้วนทุกรายการมั้ยของเดิมร้านคืนมาครบมั้ย ถ้าตัวธรรมดากับเอบีเอสให้ข้ามตรงจุดนี้ไปได้
ลำดับต่อมา แจ้งช่างประจำศูนย์ ให้ขันน็อตย้ำสายรัดหม้อน้ำทุกจุดบอกไปเลยว่าขอแน่นๆไม่ใช่แค่ตึงมือ
ล็อตหลังมาได้รับการแก้ไขมาแล้วครับ แต่เพื่อความชัวร์ก็รบกวนให้พี่ช่างขันให้อีกสักนิด
ตวรจสอบขั้วแบตเตอรี่ตรงนี้อาจเสียเวลาหน่อยแต่จะช่วยให้ชีวิตดีขึ้นไม่ต้องกังวลเรื่องไฟเครื่องโชว์เพราะขั้วหลวม
ต่อมาตวรสอบแผ่นยางหลังหม้อน้ำว่าวางไว้ถูกตำแหน่ง ไม่พับ ไม่งอ กันมันเข้าไปขัดกับใบพัดในหม้อน้ำ
ปะกับคันเร่งหลวมแก้ไขด้วยตัวเองได้โดยยัดผ้าเทปรองไว้ แต่ถ้าไม่ซีเรียสตรงนี่ข้ามได้ครับ มันไม่มีผลอะไรในการใช้งาน
จุดตั้งตัวดันโซ่ราวลิ้นสามสี่พันโลก็ฉีดโซเน็กเข้าไปหน่อยจะช่วยอายุการใช้งานได้อีกนานพอสมควรCB150Rเป็นรถทอร์คต้นจัดจ้านถ้าไม่ดูแลส่วนนี้ตัวดันโซ่ราวลิ้นก็กลับบ้านเก่าได้ง่ายๆ ซึ่งตัวดันโซ่จะอยู่หลังเสื้อสูบคลายน็อตแล้วฉีดไว้สักหน่อยครับ
รูระบายน้ำใต้เสื้อสูบใกล้ๆคอท่อถ้าล้างรถเองก็หาลวดมาแหย่ไว้ป้องกันน้ำขังหรือความชื้นค้างในบล็อคหัวเทียน
สุดท้ายโซ่ ถ้าทุนมีเปลี่ยนเถอะครับ หรือถ้าไม่เปลี่ยนโซ่เดิมก็หมั่นตั้งใส่น้ำมันหล่อลื่นบ่อยๆ ออกตัวค่อยๆเอาก็ได้
เบื้องต้นฝากไว้เท่านี้ครับสำหรับมือใหม่จริงๆหรือใครที่สนใจ
เรื่องรถจริงๆมันก็มีแค่นี้แหล่ะครับ
แต่เรื่องกลับบ้านยังไม่จบ แต่ก็ใกล้จะจบแล้วล่ะ ทนๆอ่านเอาหน่อย
อิสาน ภูมิภาคที่มีผู้ใช้แรงงานมากที่สุดในประเทศไทย หลายคนมาเมืองกรุงเพื่อสร้างความฝันให้กับคนที่รออยู่
บางคนย้ายถิ่นฐานแต่ก็ยังมีบ้านที่คงอยู่ที่นั่น
และหลายๆคนที่รอเราอยู่ที่นั่น ทั้งที่มีลมหายใจ และไร้ซึ่งลมหายใจ
ใครที่มีโอกาสได้กลับไปที่บ้านในขณะที่คนมีลมหายใจรออยู่ได้จงกลับเถอะครับ
กลับไปใช้เวลาในช่วงวันหยุดเทศกาลต่างๆของท่านให้คุ้มค่า ไปใช้ลมหายใจร่วมกับครอบครัวที่รัก
อย่ารอให้ถึงเวลาที่กลับไปแล้วเจอแค่รูปภาพที่ไร้ซึ่งลมหายใจแบบผมเลย
กลับไปชาร์ทพลังงานชีวิตให้เต็ม แล้วมาสู้กับงานต่อ
ขอบคุณทุกๆท่านที่อ่านกันจนจบ
ขอบคุณมากจริงๆครับ
