[RIDE NOW]Ride With the Legend สองชาย สองวัย สองคัน สองพัน(กว่า)ลี้ สุดประจิมที่ริมเมย by GPX Legend150

คราวนี้ก็มาถึงเก่งเล็ก Legend 150  แฝดผู้น้องของรถในตระกูล GPX ที่เราทั้ง2 เลือกเป็นพาหนะในการเดินทางย้อนอดีตไปเยือนเมืองเหนือในครั้งนี้ เพื่อให้เห็นถึงขีดความสามารถในการเดินทางของมันทั้งคู่ สำหรับเป็นทางเลือกของใครก็ได้ที่ยังมีความสุขในการแสวงหาความเร็ว และหาความเป็นอิสสระในบรรยากาศส่วนตัวบนเบาะขนาดกระทัดรัดกึ่งย้อนยุคของอาชาเหล็กในนาม Legend ที่เรากำลังรายงานให้คุณทราบในบรรทัดต่อไป

ว่ากันตามความจริงแล้ว หากเราไม่ได้พิจารณาอย่างเน้นละเอียดเชิงเจาะลึกลงไปในรูปทรงของรถทั้ง2คันแล้ว เราเชื่อว่าหลายคนคงแยกไม่ออกว่าคันไหนมีความจุกระบอกสูบมากกว่ากัน(หากมองกันแบบต่างครั้งต่างวาระ) และแม้ตัวของเราเองที่ได้สัมผัสรถทั้ง2คันมาตลอดระยะเวลา4 วันเต็มก็เกือบจะแยกไม่ออกเหมือนกัว่าใครไหนเป็นคันไหนและรุ่นไหนคือ150และคันไหนคือ200 อันนี้เรื่องจริง

เพราะโดยภาพรวมของรถทั้ง2นั้น ผู้ผลิตบรรจงออกแบบมาให้เป็นรถแบบเรโทรย้อนยุค ในขณะที่สมรรถนะรวมของมันกลับล้ำหน้ามาอยู่กึ่งกลางของรถในยุคมิลเลเนี่ยมที่ใช้ดิสค์เบรคทั้งหน้าและหลังเป็นตัวชลอความเร็ว แถมด้วยเรือนไมล์ที่ผนวกเอามาตรวัดความเร็วเป็นแบบดิจิตัลผสานกับเข็มวัดรอบแถมเอาไว้ในชุดเดียวกันอีกต่างหากด้วย (เกือบจะหลุดออกมาแล้วว่ามันเป็นรถไฮบริด หากรถรุ่นนี้ผลิตลงสู่ตลาดในช่วงปี80)

รายละเอียดต่างๆในตัวรถคงไม่ต้องอธิบายมากให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะนี่เป็นรายงานจริงของเลเจนด์ 150 ที่เราเองก็เพิ่งได้สัมผัสกับมันเป็นครั้งแรก เรียกง่ายๆว่า “แกะกล่อง ลองขี่” กันอย่างสดๆร้อนๆโดยไม่ได้มีการรันอินแต่อย่างใดทั้สิ้น สมรรถนะของเลเจนด์200ถูกตีแผ่ออกไปแล้วอย่างละเอียดด้วยประสบการณ์ของพ่อยอดชายนายโอมที่คุณๆรู้จักกันดีแล้ว ส่วนผม (วิชิต บางซ่อน) เป็นกองกำลังเสริม ที่อาจถือได้ว่าเป็นกองหนุนให้การรีวิวครั้งนี้สมบูรณ์ขึ้นนอีกส่วนหนึ่งก็คงไม่ผิดไปจากความจริงนัก

ว่ากันตั้งแต่นาทีแรกที่รถเริ่มเคลื่อนตัวลงสู่เส้นทางที่นำเราทั้ง2ไปสู่จังหวัดแม่ฮ่องสอนในครั้งนี้อย่างง่ายๆ ด้วยเกียร์1ที่รอบเครื่องไม่เกิน3000 รอบ/นาที เสียงเครื่องยนต์ของมันคงไม่แสบสันต์และโหยหวลเหมือนรถระดับไฮเอนด์ยี่ห้ออื่นๆ เพราะนี่คือการปรับตัวของเราให้กลมกลืนไปกับการครอบครองรถในรุปทรงย้อนยุค(อย่างที่ทราบกันอยู่) ดังนั้นไม่มีเหตุอะไรที่จะลากเกียร์ของรถให้เป็นการทรมารทรกรรมแต่อย่างใด เกียร์2และ3 ถูกไล่เข้ารับหน้าที่อย่างต่อเนื่องด้วยรอบเครื่องยนต์ไม่เกิน4,000 รอบ/นาที

เราขับล้อเล่นกับอากาศเย็นๆของเดือนธันวาคมไปอย่างสบายอารมณ์ จากตัวเมืองเชียงใหม่เข้าแม่ริม เกียร์4และ5 ถูกเขี่ยกระเดื่องเข้ารับย่านแรงบิดอย่างพอเหมาะพอควร บางช่วงที่เส้นทางเทลาดลงสู่ที่ต่ำ เกียร์6 ของแฝดผู้น้องคันนี้จะถูกดึงเข้ามารับหน้าที่เป็นบางช่วง (เป็นจุดเด่นของรถรุ่นนี้จริงๆที่มีเกียร์6 ประหยัดสะใจดี-ขอบอก)

บางครั้งที่ผ่านเส้นทางฉุกเฉินเกือบหักมุมของเส้นทางตัด เบรคหน้าและหลังของมันทำหน้าที่ได้อย่างเฉียบฉมังไม่แพ้รถแบบสปอร์ตพันธ์ดุ (แต่เบรคหลังของมันจะต้องใช้แรงกดเกือบเหมือนรถใช้เบรคดุมนะครับ -แต่เราจะมีความมั่นใจมากกว่าว่ายังไงมันก็เอาอยู่ เพราะนี่คือดิสค์เบรค…..)

เราใช้ความเร็วเดินทางกันเท่าที่ภูมิประเทศจะอำนวย บางครั้งความเร็วก็ตีกินขึ้นไปถึง120 เมื่อเป็นเส้นทางโล่งกว้าง บางครั้งความเร็วก็ลดลงเหลือเพียง 30-40กม/ชม.เมื่อเป็นทางลูกรัง ยางหน้า-หลังที่ติดรถไปเป็นยางกึ่งวิบากที่รับมือกับสภาพเส้นทางได้ดีอย่างไม่มีที่ติ(เราขอเลือกใช้เอง เนื่องจากรู้ว่าเส้นทางจากแม่ริมไปทางวัดจันทร์นั้น ยังเป็นทางลูกรังในบางช่วง และเส้นทางกลับจากแม่สะเรียงมายังแม่สอด ยังเป็นทางฝุ่นอยู่มากพอสมควร

ตรงนี้เป็นอีกจุดหนึ่งที่เราฝากบอกไปยังนักขับขี่รถที่ชอบการเดินทางด้วยนะครับว่า การเลือกใช้ยางให้ลงตัวกับสภาพของภูมิประเทศที่เราจะดั้นด้นไปปลีกวิเวกกันนั้น ควรจะต้องมีการวางแผนและศึกษาเส้นทางให้ดีก่อนเดินทางทุกครั้งไป

เราขับตามกันไปตามเส้นทางที่กำหนดผ่านสะเมิง เข้าวัดจันทร์และแวะถ่ายรูปกันไม่นานนักก็ออกเดินทางต่อไปอ.ปาย..ฯลฯ…..วนรอบไปแม่ฮ่องสอน แวะแม่สอดและวกกลับเข้ากรุงเทพตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ ซึ่งเมื่อรวมเวลาที่ได้สัมผัสกับLegend สะเทินน้ำสะเทือนดินทั้ง2คันนี้อย่างใกล้ชิด-คิดเป็นระยะทางเฉียดสองพันกิโลนี่แล้ว ภาพรวมของมันถือว่าใช้ได้ จากประสบการที่เราขี่รถมานานวันและมากมายหลายรุ่น เราพบว่าจุดเด่นของ Gpx ทั้ง2รุ่นให้อัตราการประหยัดที่น่าพอใจ ส่วนเรื่องฝีเท้านั้นไม่ใช่จุดประสงค์ของมันทั้งคู่…..แถมอีกนิดนะครับ สำหรับช่วงล่างของมันออกจะกระด้างไปหน่อยสำหรับคนมีน้ำหนักน้อยอย่างผม(วิชิต บางซ่อน)…แต่หากใครมีน้ำหนักเฉลี่ยสัก80กก.ปัญหาคงหมดไป…