[RIDE NOW] ที่นี่ เนินมะปราง by Zongshen Ryuka RX3

สวัสดีพี่น้อง #มอเตอร์ไซค์ และ #บลูแพลนเนต ทุกท่านครับ

วันนี้ก็เช่นเคย มาชวนเที่ยวกันด้วยมอเตอร์ไซค์ที่ยืมเขามาขี่ ขี่ดีไม่ดีอย่างไรก็บอกเล่ากันไป โดยได้รับการสนับสนุนให้ยืมรถที่ขี่ทั้งสองคันจาก https://www.facebook.com/ryukathailand http://www.zongshenthailand.com

เจ้า RYUKA RX3 คันนี้ ถ้าพี่น้อง #มอเตอร์ไซค์ จะจำกันได้ว่าผมเคยบอกว่าจะลองเอามาขี่และเล่าให้ฟังกันมานานแล้ว ตามสองกระทู้นี้http://pantip.com/topic/32215098 และ http://pantip.com/topic/32279541 รอแล้วรอเล่า ผ่านไปเกือบปี ทีนี้สมใจอยากเสียที ว๊ะฮุ้วววว

ย้อนกลับไปนิดนึง ก่อนหน้าที่จะยืมเจ้าตัวนี้มาขี่…วันหนึ่งวันนั้น วันไหนก็จำไม่ได้ นั่งสไลด์หน้าFeed ไปมา…เฮ้ย!!นี่มันที่ไหน ทำไมไม่เคยเห็น…. เฮ้ย!! มันมีแบบนี้แถวๆนั้นด้วยเหรอ นี่ตูตกสำรวจหรือนี่…. เฮ้ย!! มันสวยแบบนั้นเลยจริงหรือเปล่า เฮ้ยๆๆๆ!!! (พออออออออออออ หลายเฮ้ยแล้ว อิอิ)

หลังจาก Moment นั้น ทีนี้ก็เครียดสิครับ นั่งก็คิดถึง นอนก็คิดถึง อยากไปเห็นอยากไปดูกับตาตัวเอง….เฮ้ย!!! (ยัง ยังไม่เลิก)

จากนั้นก็มีนิตยสารฉบับหนึ่งเขียนถึงเจ้า RX3 นี่แหละ อ่านแล้วก็…เฮ้ย!!ขนาดนั้นเลย เอาสิ ทีนี้เครียดสองเรื่อง

ที่ๆอยากไปก็มาวนเวียนในหัว

รถที่อยากขี่ก็มาเวียนวนในหัว

โอเค!! โทรไปโรงงานเลยดีกว่าจะได้รู้กันไป ก็สมใจครับ ยืมมาได้สองคัน ทั้งเจ้า RX3 และ RA1

ทีนี้ก็เอาล่ะสิ มีสองคัน แต่ตูมีตูดเดียว แล้วจะไปกันอย่างไรนิ ก็เลยชวนคนรู้มือกันดีไปด้วยอีกคน หวยไปตกอยู่ที่ @พรสิบประการ

จะไปสองคนก็ เออออออ เดี๋ยวโดนจิ้นอีก ไหนๆก็จะโดนจิ้นละ เอาไปให้จิ้นอีกคู่ดีกว่า ๕๕๕ ไปๆมาๆลาก @Darkcutie กับ @เคี้ยงนะครับ มาได้อีกสองหน่อ รวมพลคนตกงานได้สี่พอดี ถ้าแพคสี่ไปบวชเป็นพระนี่เค้าไม่นิมนต์ไปงานมงคลไหนแน่ๆ สวดได้แต่ที่ศาลานั่นแหละ

เริ่มจะนอกเรื่อง…ตัดฉับกลับมาที่หน้าบ้านเลยจ้า งานนี้ Zongshen เขาใจดี เอารถมาส่งให้ถึงหน้าบ้านเลย จอดกันเต็มบ้านเลยยยยย (พร้อมสนับสนุนค่าน้ำมันให้ยาจกอย่างเราด้วยนะ)

จัดสัมภาระยัดใส่ปาเก๋า ที่มันเหลือ เอาโน๊ตบุ๊คไปด้วยก็แล้วกัน

เอ้อระเหยกันไป…กว่าจะได้ออกบ้านก็ประมาณสิบโมง…ที่หมายเรายังอีกกว่า 400 กิโลเมตร ออกเดินทางจากรามอินทรา117 ตัดไปลำลูกกา ทะลุไปวังน้อย

เติมน้ำมันเต็มถังแล้วก็วิ่งยาวๆกันมาแวะชิลๆกาแฟกันสักพัก แล้วก็มาถึงตรงนี้

เปลี่ยนกันขี่บ้างอะไรบ้าง ไม่ได้ซีเรียสอะไรว่าจะต้องขี่คนเดียวยาวๆ เที่ยวให้สนุกดีกว่า

เที่ยวไปตามตะวัน

บุกบั่นไปตามลม

สนุกสุขสม หัวใจหงายคว่ำ

พอๆ เดี๋ยวจะออกทะเลเป็นกระทู้เพลงพาไป วิ่งเอเซียมาชิลๆ กำลังจะข้ามเจ้าพระยา ขี่ผ่านมาตั้งแต่ยังเอ๊าะๆยังไม่เคยเที่ยวบนสะพานเลย อ๊ะ…เข้าไปถ่ายรูปดีกว่า (สะพานเดชาอยู่ในระหว่างปรับปรุง ขอพี่ที่คุมงานเข้าไปถ่ายรูปกันเล่นซะเลย)

ขอบพระคุณนางแบบจากเก้งไรเดอร์ไว้ ณ ที่นี้

ไหนๆก็มาถึงสวรรค์แล้ว จะรีบผ่านเลยไปก็กระไรอยู่ แวะเที่ยวอีกหน่อยจ้า

จับดีๆนะเฮ้ยยยยย

อ่าห์ ใช้ได้ๆ

ออกก็สาย ยังแวะนู่นแนะนี่….แล้วก็แวะอีก ที่ไหนก็ไม่รู้ ๕๕๕

และแล้วเมื่อเข้าเขตพิจิตร น้องฝนที่นัดไว้ก็มาต้อนรับตามคาด ผีเทเลทับบี้เลยเข้าสิง

วิงกี้  : เฮ้ นายเป็นไงบ้างโพ

ลาล่า : ๕๕๕

(ขำไหม…ไม่ขำสินะ ทำไงได้ เล่นไปแล้วอะ )

เอ้า ไปกันต่อเถอะวัยรุ่น!!!

ออกก็สาย แวะก็เยอะ ฝนก็ตก….แวะเที่ยวอีกดีกว่า (เอ้า!!)

หลังจากที่แวะซะหลายที่ กว่าจะมาถึงที่หมายก็เกือบๆจะพระอาทิตย์ตกดิน….แล้วเราก็ได้สิ่งนี้มาเป็นรางวัล ภาพที่เห็นจากแฟนเพจแห่งหนึ่ง นำสู่การเดินทางเพื่อตามหามุมนี้ในภาพนั้น ที่นี่ เนินมะปราง…

หลังจากได้มุมในฝันสมใจ พยาธิในพุงก็เริ่มประท้วงทันที ฝนก็ตกพรำๆ เห็นร้านข้าวต้มข้างวัดเนินมะปราง เอาว๊า กินมันร้านนี้แหละ เฮ้ยยยยยย อร่อยครับพี่น้อง แนะนำเลย มื้อค่ำในตัวอำเภอร้านนี้นี่ห้ามพลาดเลย สั่งอะไรก็อร่อย สั่งมั่วๆก็ยังอร่อย ลุงกับป้าก็ใจดี กำลังหม่ำๆอยู่เห็นลุงผัดอะไรไม่รู้ไฟแดงขึ้นบรึ้มๆก็คิดว่าตบเข่าดังฉาด!! เอาว๊ะ ผัดบุ้งไฟแดงต้องสุโค่ยแน่ๆ!! ลุงครับ เอาที่ลุงกำลังผัดอีกที่ครับ(อะไรไม่รู้ เดาว่าผัดบุ้งไฟแดง) พอลุงยกมา อ้าววววว คะน้าหมูกรอบซะงั้น….ตักเข้าปาก โอ้ยยยย อร่อยอีกแล้ว ขนาดสั่งมั่วนะเนี่ย ร่ายมาซะเยอะ….คือลืมถ่ายรูปอะ แต่อร่อยจริงๆนะ

อ่ะ เอารูปจากรถกูเกิ้ลไปแทนนะ ๕๕๕

คืนนั้นพักผ่อนที่เนินมะปรางเฮาส์ รีสอร์ทเล็กๆสะอาดตามมาตรฐานในตัวอำเภอ ราคาไม่แพง เฟอร์ใหม่ แอร์เย็น ที่จอดกว้างขวาง มีแมวให้เล่นด้วย…ค่ำคืนที่สงัดในอำเภอที่สงบก็ผ่านไป….ตื่นเช้ามาก็หิวอีกละ ๕๕๕ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า วนมาวนไปก็ได้ข้าวมันไก่หน้าโรงเรียน….เฮ้ยยยย อร่อยโคตรๆอีกแล้วครับพี่น้องครับ ไก่นุ่มมากกก เนื้อไก่หวานกำลังดี น้ำจิ้มเค็มพอเหมาะ เดี๋ยวๆๆอะไรเนี่ย ในบางกอกยังหาข้าวมันไก่อร่อยประมาณนี้ยากเลยนะพวกเธอว์  โอ้ยยยย ฟิน อร่อยจริงๆ มื้อเช้าในตัวอำเภอก็แนะนำว่าห้ามพลาดด้วยประการทั้งพวง!!

แน่นอนครับ ไม่ได้ถ่ายรูปมา กูเกิ้ล สรณัง คัจฉามิ อีกแล้วครับท่าน คือบางทีฟินจัดจนลืมหมดทุกสิ่งอย่าง

ปาดเบาๆ

พรสิบประการ

เป็นอีกเช้าที่ตื่นมาใช้ชีวิตแล้ว รู้สึกว่าคุ้มจริงๆ (แม้อากาศจะอึมครึมไปบ้างตามปกติของฤดูฝน) เช้านี้เราสี่หน่อมีนัดกับคุณวิทย์ หนุ่มล่ำเครางามใจดีที่จะพาเราไปดูอะไรที่ UNSEEN คุณวิทย์มาตามที่คุณตุ่น แอดมินเพจที่นี่ อำเภอเนินมะปราง ประกาศหาคนมาพาเราไปเที่ยวจ้า ขอบพระคุณงามๆมา ณ ที่นี้ เจ้าบ้านใจดีแบบนี้ยิ่งน่าเที่ยวเข้าไปใหญ่ เช้านี้เราจะเลี้ยวซ้ายไปตามป้ายที่เห็นครับ

จากสามแยกหน้าอำเภอ เรามุ่งหน้าไปทางแยกที่จะออกวังทองมาประมาณสิบกิโลเมตร เลี้ยวขวาขึ้นบ้านรักไทยมาไม่เกินสิบกิโลเมตร ทางบางช่วงชันนิดหน่อย แต่ทางเป็นถนนลาดยางที่พอใช้งานได้ ขี่ขึ้นมาเรื่อยๆ มองกระจกหลังให้ดี…จะได้วิวนี้เลยจ้า

เรานัดกับคุณวิทย์ไว้หน้าโรงเรียนบ้านรักไทย เมื่อป๊ะกันแล้ว ไม่รอช้า คุณวิทย์พาเราไปมินิเอนดูโร่ ไปยังจุดชมวิวหมู่บ้านเผ่าไทยกัน ขนาดอากาศปิดวิวยังฟินมากอย่างที่เห็น อีกหน่อยตรงนี้ก็จะเปิดให้เป็นจุดกางเตนท์ด้วยนะพวกเธอว์ แหม่ TTX เซทเอนดูโร่นี่ทิ้งเราหายลิบเลยครับ ฮึ่มๆๆ

ทั้งหลุมเละๆและดินหนังหมูเบาๆ+ใบไม้ชุ่มๆ…แหม่ เหมือนเซทฉากไว้รอเจ้าRX3เลยนะ

รอพัทก่อนนนนนน

ติดใจหรือว่าเข็ด!!

ตามมานะวัยรุ่น

โฉมหน้าเจ้าบ้านใจดี ขอบคุณครับ

ออกจากจุดชมวิวก็แวะไปที่ลานกางเตนท์ ส.ล.๑๒ ซะหน่อย

ต่อจาก ส.ล.๑๒ เราย้อนออกมาเพื่อไปที่นี่ ที่ๆหลายคนมาเที่ยวแล้วก็มาถ่ายภาพกับมุมนี้

หน้าหนาวมันน่ามาผิงไฟตรงนี้นัก

คุณป้าเจ้าของสถานที่เรียกให้เราไปลองเล่นกับสิ่งนี้ และเราก็ไม่พลาด

มุมนี้ก็พลาดไม่ได้เช่นกัน

มุมนี้จะมองเห็นยอดทับเบิกด้วยนะ แต่อากาศปิดก็เลยเห็นได้เท่าที่เห็นนี่แหละจ้า

เริ่มจะเที่ยงแล้ว…แวะเติมพลังกับก๋วยเตี๋ยวกะเพาะหมูลุงจิตรที่ขายมายาวนานกว่า 30 ปี บอกเลยว่ามาถึงบ้านรักไทยแล้วห้ามพลาด ไม่ต้องปรุงสักนิดก็ยังแซ่บอีหลี

เก๋าไม่เก๋าดูเตาก็รู้

อื้มมมมมมมมมมมม มีกลับไปซ้ำแน่นอน!!

อ๊ะ ลืมชี้เป้า…

เนื่องจากเวลาเราเหลือไม่มาก จึงไม่ได้ไปแวะเที่ยวอีกหลายๆที่ในบริเวณใกล้เคียง ซึ่งจากที่เห็นในภาพที่อยู่ในเพจ ที่นี่ อำเภอเนินมะปราง ก็มีที่เที่ยวที่น่าสนใจอีกหลายที่ น่าเสียดายที่เราต้องกลับซะแล้ว ขอบคุณพี่วิทย์ที่ช่วยนำทางนะคร้าบ

ถนนสวยๆแบบนี้เอาอีกสักรูป สองรูป สามรูปเถอะน่า

แต่เดี๋ยวก่อน แวะไปสำรวจอีกสักหน่อย ว่าจะลองไปดูหน้าถ้ำแล้วถ่ายรูปมาฝาก น่าเสียดายที่ต้องเดินขึ้นจากที่จอดรถไปอีก800เมตร ดูจากเวลาแล้วคงไม่ทัน ไว้รอบหน้าจะมาใหม่นะ

เส้นทางเข้ามาที่นี่ ลงมาจากบ้านรักไทยแล้วก็เลี้ยวซ้ายกลับไปตัวอำเภอแล้วก็เลี้ยวซ้ายอีกทีที่บ้านซำรัง ตรงมาเรื่อยๆจะถึงวัดถ้ำพระเลยจ้า ระหว่างทางแวะกินผัดไทป้าขันตามคำแนะนำของพี่วิทย์ อร่อยยยยยยยยยยยอีกแล้ว โอ้ยยยย อิ่มจนจุก

ขากลับ เราเลือกเส้นทางกลับวิ่งยาวๆเข้าตากฟ้า บอกเลยว่าถนนเส้นนี้ไม่แนะนำให้ใช้ในการเดินทาง เพราะตั้งแต่วังทองจนถึงหนองบัว มีการทำถนนหลายจุดมาก ฝนลงทีนี่เละใช้ได้เลย ควรหลีกเลี่ยงนะจ๊ะ ก่อนถึงหนองบัวเราก็ประสบเหตุกันจะๆ แถวๆเขาทราย เจอแบบนี้เราอยากให้จอดลงไปช่วยกันเถอะครับ (แต่ก็ต้องจอดอย่างปลอดภัยนะจะไม่ได้เกิดเหตุซ้ำซ้อน) มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เราทำได้สิน่า ไว้ไม่มีจริงๆค่อยไปต่อ

จากนั้นก็ไม่มีอะไรครับ ลุยฝนกันยาวๆยันกรุงเทพเลย กีบนี่เปื่อยโหม๊ดดดดด

จากเรื่องเที่ยวแล้ว มาคุยกันเรื่องรถบ้าง เรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับตัวรถ ผมว่าทั้งตัวผมเองก็เคยกล่าวไปบ้างแล้วในสองกระทู้ที่ผมติดตามเจ้า RX3 มาก่อนหน้านี้เกือบจะเป็นปี รอบนี้มาคุยกันบางประเด็นดีกว่า เอาที่ไม่ซ้ำเนอะ

สิ่งที่น่าสนใจของRX3 ก็คือการแถมกล่องมาให้สามใบ (ผมไม่เรียกว่าปี๊บนะ เพราะมันไม่ใหญ่พอที่จะใช้คำนั้น)

มีสมาชิกถามมาหน้าเพจว่ามันจุสัมภาระได้แค่ไหน

เทียบกันแบบไทยๆละกัน ดูด้วยตา ผมว่าชัดที่สุด

ลองเทียบเจ้าตลาดดู

ถ้าจัดปี๊บหล่อๆเพิ่ม ผมว่ามันก็โอเคเลยนะ

ตั้งใจออกแบบให้เป็น Touring adventure ปลายท่อจึงอยู่สูงอย่างที่เห็น สำหรับผม เออ มันใช่

แรคท้ายของ Top box บอกเลยว่าแข็งแรง วางปี๊บสวยๆได้เลย

สัดส่วนของชุดกล่องท้ายทั้งสามใบ จัดดีๆผมว่ามันพอดีสำหรับการเดินทางประมาณสามวันสองคืน (พร้อมคนซ้อน) แต่อยากให้ออกแบบเส้นสายบนกล่องเพิ่มอีกหน่อย ดูอย่างนี้แล้วก็บอกเลยว่ามันเรียบไปจริงๆ ดูธรรมด๊าาาา ธรรมดา

กล่องข้างด้านขวา  ทำเว้าหลบท่อไอเสีย โอเค ลงตัวสำหรับรถแนวนี้ ความแข็งของชุดแรคกล่องข้าง ผมให้ผ่านเช่นกัน

ชุดมาตรวัดความเร็วและแสดงสถานะต่างๆ มีส่วนผสมของความทันสมัยและล้าสมัยไปพร้อมๆกัน เช่น มีไฟบอกเกียร์ 1-6 แต่ไฟบอกเกียร์ว่าง แยกไปเป็นช่องเล็กๆต่างหากจากชุดจอใหญ่ ตรงนี้ผมว่าดูขัดๆตา นอกนั้นก็มีตามที่ควรจะมี เซทเลือกให้แสดงผลได้ทั้งกิโลเมตรและไมล์ วัดรอบแบบเข็มที่ดูง่ายแบบนี้ผมก็ชอบนะ

ถังน้ำมันขนาดความจุ 15 ลิตร กับความเร็วเดินทางที่อัตราสิ้นเปลืองประมาณ 25กิโลเมตรต่อลิตร กินมากกว่าคู่เปรียบของเจ้าตลาดกับอินดี้ไปบ้าง แต่ก็แลกกับรูปแบบทัวร์ริ่งที่เดินทางสบายกว่า เบาะกว้างกว่านั่งสบายกว่าเยอะเลย

กันสะเทือนหลังแบบโชคเดี่ยวมีกระเดื่องทดแรง รองรับน้ำหนักของผมและแมวน้ำได้ดีไม่มีย้วย (แต่ถ้าขี่คนเดียวเข้าโค้งแรงๆอาจมีเหวอหน่อยๆ)

ชุดแครชบาร์ที่ดูแล้วแข็งแรง ตลอดการเดินทางกว่าพันกิโลเมตรก็ไม่มีหลวมคลอนแต่อย่างใด แต่รอยเชื่อมคันที่ได้มายังขาดความปราณีตไปบ้าง

แผงหม้อน้ำ สำหรับการใช้งานในเมือง ดูเล็กไปนิด แต่ถ้าวิ่งยาวๆต่างจังหวัดนี่โอเคอยู่นะ

โดยรวมแล้ว ในส่วนของหน้าตา จัดว่าหล่อหลอมส่วนผสมของ Touring adventure จากหลายๆค่ายมารวมกันได้อย่างลงตัว

กลับมาที่การขับขี่กันบ้าง

จากการใช้งานในทริปนี้ รวมระยะทางทั้งหมดกว่าพันกิโลเมตร จากที่เคยคิดไว้อย่างไร ทั้งหมดมันดีเกินกว่าที่คาดเอาไว้ ยางหน้าหลังที่ให้มาใช้งานได้ดีทั้งพื้นถนนแห้งและเปียก ทางแบบเอนดูโร่เบาๆยางชุดนี้ก็ตอบสนองได้ดี ซัดหมดปลอกยาวๆแล้วเจอถนนกำลังทำประมาณว่าขูดยางมะตอยออกเป็นเส้นๆก็ยกตูดนิดนึงแล้วลงไปได้เลย ดิ้นนิดๆแต่เอาอยู่ ช่วงล่างหน้า-หลังเซทมาได้ดีสำหรับการมีผู้โดยสารซ้อนท้ายและสัมภาระ ดังนั้นเมื่อขี่คนเดียวเมื่อซัดโค้งแรงๆก็จึงย้วยบ้างนิดหน่อย แต่พอจับอาการได้และคุ้นกับมันก็ถือว่าไม่ใช่ข้อด้อยอะไรมากมาย (และจริงๆถ้าพอมีความรู้บ้างมันก็ปรับจูนได้)

เบาะนั่งกว้างเต็มตูด แต่วิ่งไกลๆแล้วรู้สึกว่าแข็งไปนิด จุดนี้ไม่เป็นไร พอจะแก้เองได้ แต่สัดส่วนของเบาะที่ให้มาก็เต็มตูดหมีอย่างผมเด๊ะๆ

อาการของเครื่องยนต์เมื่อหมดปลอกยาวๆในการเดินทางความสั่นสะท้านอยู่ในระดับที่ยอมรับได้และดีเกินคาด ไม่สะท้านขนาดจั้กกะเดียมมือแต่อย่างใด ในระดับของเครื่องยนต์สูบเดียวขนาดความจุ 250cc. ของค่ายจีน เครื่องยนต์ตัวนี้ให้อากาต่างๆและตอบสนองได้ใกล้เคียงรถญี่ปุ่นที่สุดตั้งแต่เคยขี่มา จะมีข้อติบ้างก็คือเสียงเครื่องออกจะดังไปนิด ท่อก็ดังไปหน่อย นี่ก็ยังเป็นอะไรที่เป็นปกติของรถค่ายจีน แต่โดยรวมๆสอบผ่านแบบคะแนนสูงเกินกว่าที่คาดไว้

อัตราเร่งต้น-กลาง-ปลาย เซทรอบเครื่องมาได้ดี เหมาะสมมากสำหรับการเดินทาง ต้นไม่กระชากเกินไป พุ่งได้แต่ไม่ถึงกับจี๊ด กลางมาดีและเป็นย่านกำลังที่ขี่สนุกที่สุดของเครื่องยนต์ตัวนี้ ปลายก็ไม่ห้อยไหลไปได้เรื่อยๆ บิดหมดปลอกยาวๆไม่มีสะดุด หัวฉีดตัวนี้สอบผ่านจ้า

ชิลด์หน้าตัดลมได้กำลังดี อาจเป็นเพราะผมไม่ชอบชิลด์ที่มันใหญ่มากเกินไปเพราะถ้าลมไม่โดนตัวบ้างเลยมันก็ร้อน ถ้าเปิดชิลด์หมวกแล้วไม่มีลมเข้ามาบ้างเลย บางทีก็ไม่ได้สัมผัสอะไรบางอย่างที่ต้องการสัมผัสในบางช่วงเวลาได้เต็มที่ จุดนี้ก็ชอบ สอบผ่านจ้า

เบรคหน้าหลังให้มาพอดีกับตัวรถ เจอพี่เล็บงามตัดหน้าไปที เบรคล้อปัดหลังนิดนึง ก็เลยโอเค เบรคได้อยู่พอดีไม่มีทื่อ ให้ผ่านเช่นกัน

ยางหน้า-หลัง ขนาดที่ให้มา จัดว่าพอดีสำหรับทางดำ แต่หากไปทางแดงหนักๆ ยางหลังอาจจะรู้สึกว่ามันหนักไปนิด ก็อย่าไปเค้นมันมาก สนุกเอาพอดีๆ มันเป็น Touring Adventure อย่าไปคาดว่าหวังว่ามันจะโดดเนิน รูดหลุม กระแทกแบงค์ได้เหมือนโมโตครอสหรือเอนดูโร่เต็มตัว เอาเป็นว่าเอ็นดูโร่เบาๆผ่านได้สบาย ระดับกลางๆก็เหนื่อยนิด ระดับหนักก็พอไปได้และโดยขนาดและน้ำหนักตัวและการตอบสนองของเครื่องยนต์ ถือว่าไปได้เกินราคาค่าตัวของมัน

มาถึงเรื่องความเร็วกันบ้าง เครื่องยนต์ตัวนี้ให้ความเร็วสูงสุดที่ต้องบอกว่าเกินคาดสำหรับเครื่องยนต์จีนที่เคยลองขี่มา ตามไมล์ติดรถ ผมน้ำหนัก 95 รถไหลไปถึง160ได้ไม่ยาก (หมอบช่วยนิดหน่อย) และลองจับด้วย GPS ด้วย SS Tab S2 ผลที่ได้คือตามภาพเลยจ้า

ถ้าเทียบกับ250cc ของอีกสองค่าย(แต่จริงๆมันเป็นรถคนละกลุ่มกันเลยนะ แต่ในบ้านเรามันมักจะถูกเอาเไปเปรียบกับสองตัวนั้น)

มันเกินคาด!! ไม่ขี้เหร่!!

โดยสรุปแล้ว ก่อนหน้าที่จะได้ลอง ตั้งแต่เปิดตัวจนถึงเปิดราคา…ราคาเกินกว่าที่คาดไว้

แต่หลังจากได้ลอง…บอกได้เลยว่าสิ่งที่ให้มา..มันเกินราคา

ที่เหลือให้พิสูจน์กันก็คือความทนทาน ซึ่งคงต้องลองใช้งานกับอีกนับปีหรือหลายหมื่นกิโลเมตร และนั่นเกินความขอบเขตที่ผมจะทำได้ในการทดสอบแบบ SR เรื่องพวกนี้อยากให้ลองค้นข้อมูลผู้ใช้งานจริงในต่างประเทศที่เขาใช้มาก่อนเราเป็นปีว่ามันถึกมันทนสมราคาหรือไม่อย่างไร สำหรับผมรถตัวนี้ถือเป็นเกรดที่ส่งออกไปหลายประเทศรวมไปถึงประเทศที่พัฒนาแล้ว จึงน่าเชื่อถือว่ามันถึกดีในระดับหนึ่ง

เอาจริงๆคือสำหรับกลุ่ม touring adventure พิกัด 250cc ในบ้านเรา เทียบกันตรงๆตัวนี้ถือว่ายังไม่มีคู่เปรียบ หากจะเอาที่ใกล้เคียงมาดัดแปลง ก็ต้องแปลงเพิ่มกันหลายอย่าง อันนี้ก็อยากให้มองเป็นความชอบส่วนบุคคลกันไปเช่นกัน ชอบตบแต่งดัดแปลงก็จัดกันตามใจ แต่หากอยากได้รถเดิมๆแนวtouring adventure พิกัดไม่เกิน 250cc คันนี้ตอบโจทย์ได้แน่นอน

บทความโดย สมัญตาชีวบุตร_omega_13