+•+•หมดปลอกเทส 1,200km …ออกไปแตะขอบฟ้ากับ Naked หมวยจีนทางเลือกใหม่… Lifan KP150 +•+•
ก่อนอื่นต้องแจ้งก่อนว่า นี่เป็น Sponsor Review แรกของผม
เนื่องด้วยมีผู้เห็นว่า ผมเป็นผู้รักการขี่และท่องเที่ยวอีกคนนึง…
จึงได้มีผู้ใหญ่ใจดีหยิบยื่นโอกาส นี้มา…
ผมก็ดีใจสิครับ ได้ขี่มอเตอร์ไซด์ที่ชอบ…
ได้ท่องเที่ยว… 
ได้ออกไปแตะขอบฟ้า…
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมบอกตัวเองไว้ว่า “แม้จะเป็น Sponsor Review”
ผมก็จะขอวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมานะ ครับ
เพราะผมอยากให้ข้อมูลที่แท้จริง ไม่บิดเบือน และจะพยายามเป็นกลางให้มากที่สุด ( มนุษย์ปุถุชนในบางครั้งย่อมมีอคติ ความเป็นกลางในบางครั้งอาจจะต้องพยายามบ้าง 5555 )
เอาล่ะ มาเริ่มเดินทางกันเลยครับ ^^
ก่อนอื่น ต้องบอกก่อน ด้วยแบ็คกราวน์ของผม ที่เป็นคนราย ได้ไม่สูงนัก
การเลือกการใช้งานรถก็มักจะเน้น ความคุ้มค่ามาก่อนเสมอ…( ก็ทำงัย เราไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ^^ )
รถที่ผมชอบ จึงมักเป็นรถจำพวก “จำแลง” “เลียนแบบ” หรืออะไรก็ตามที่มันราคาย่อมเยาว์ คุ้มค่า แต่ให้รูปลักษณ์ที่สวยงามไปในคันเดียว…
และด้วยครอบครัวที่สอนสั่งมาตั้งแต่ เด็กๆ ให้ทำรังแต่พอตัว
ซื้อเท่าที่จำเป็นและมีตังค์พอ….
ชีวิตผมก็มักจะวนเวียนอยู่กับ พวกรถค่ายทางเลือกเหล่านี้แหล่ะ หรือไม่ก็รถญี่ปุ่นมือสองถูกๆ ( ก็ด้วยราคาอ่ะนะ ) ^^
ในคราวนี้ ผมได้มีบุญสัมพันธ์กับ Naked หมวยจีนคันใหม่
Lifan KP150
ด้วยความที่ผมเป็นแฟนรถแม่บ้านและรถ Naked size ใช้งาน ( 150-200cc ) ราคาต่ำกว่า 1 แสนบาท
ผมว่ารถ Size ประมาณนี้กำลังดี ทั้งการใช้งานในเมือง และ ออกทริปเป็นบางครั้ง
จะใหญ่กว่านี้ไป ในเมืองที่รถติดๆ บางเส้นก็จะเหนื่อยไปนิดสำหรับผม
จะเอา CC ใหญ่ๆ ขึ้นเพื่อขี่สบายๆ ในทางไกล ปีนึง มีชีวิตอยู่ในเมือง 350 วัน ออกทริป 15 วัน
ถ้าด้วยงบจำกัดจำเขี่ย ถ้าผมต้องเลือก ผมเลือกรถที่ตอบสนองชีวิต 350 วัน ไว้ก่อน 
15 วันที่เหลือ จะเหนื่อยบ้างก็ไม่เป็นไร
และด้วยความที่ค่ายญี่ปุ่น ไม่มีรถ Naked ไซส์นี้ให้เลือกเลย
หมวยลี่ Lifan KP150 ก็ดูจะเป็นอีกทางเลือกนึง ที่น่าลองดูครับ
ก่อนออกเดินทางมาดู Spec กันเล็กน้อย
แน่นอนว่าหากเทียบ Spec กับเจ้าตลาด ไม่มีอะไรเทียบได้เลย
แต่รถทุกคัน มัน “จุดเด่น” และ “จุดด้อย” ในตัวของมันเองทุกคัน
หากเราเป็นคนเลือกใช้ เราก็คงเลือกที่จะมอง “จุดเด่น” มันก่อนละกัน
Lifan KP150
เท่าที่ผมเข้าใจ รถได้ถูกออกแบบมาเป็นรถใช้งานในเมือง ( Commuter Bike ) ( แล้วตรูเอาไปบิด Test หมดปลอกนอกเมืองทำไมฟะเนี่ย 
)
เครื่องยนต์จึงออกแบบมา ตรงกันข้าม กับ CBR 150 ที่แรง รอบจัด เน้นรอบปลาย
เครื่องยนต์ของหมวยลี่ ถ้าดูตาม Spec ผมก็เดาออกว่าเป็นเครื่องยนต์ที่เน้น “แรงบิด” มากกว่า “แรงม้า” ( 2 วาล์ว รอบต่ำ ) และแรงบิดที่มาในรอบที่ต่ำกว่า
เน้นขี่ชิล เกียร์ไม่ต้องเยอะ ( 5 เกียร์ )
และด้วยการระบายความร้อนด้วยน้ำ เครื่องน่าจะเงียบ
ดังนั้น คาแรคเตอร์ ที่ผมเดาไว้ ก่อนขี่ คือ “แรงบิดดี รอบต่ำ เครื่องเงียบ เร่งดีในเมือง แต่ปลายน่าจะไม่แรง”
ผมทำตามตารางเปรียบเทียบมาให้ดูง่ายๆ นะครับ ( แต่มันก็แค่ข้อมูลในกระดาษอ่ะนะ ของจริงมันต้องลอง )
ดูจาก Spec คู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ กันทั้งสมรรถนะและราคา ก็น่าจะเป็น Keeway RKV 200 เจ้าเดียวเท่านั้น หุหุ
ผมเองเคยขี่สั้นๆ เลยตอบไม่ได้ว่าในเชิงสมรรถนะ ใครดีกว่ากัน
เรื่อง องค์ประกอบตัวรถ เที่ยวไปคุยไปละกันนะครับ
เอาล่ะ มัดกระเป๋าออกเดิทางกันดีกว่า รถพร้อม คนพร้อม
ว่าแต่….
ไปไหนกันดี
เนื่องจากเป็นวันหยุดยาว
ผมตัดสินใจกลับบ้านละกัน
เส้นทางก็
กทม – พิจิตร – พิษณุโลก ( วังทอง ) – สุโขทัย ( คีรีมาศ ) – วังทอง – พิจิตร
เพชรบูรณ์ ( บึงสามพัน ) – สระบุรี – กทม
รวมระยะทางขี่ใน กทม อีก 100 กว่ากิโล รวมๆ เส้นทางที่ขี่ก็ 1,250 กม ครับ
สัมผัสแรก ออกเดินทาง
นับจากช่วงรับรถ ถึงทางแยกต่างระดับ บางปะอิน
เป็นช่วงที่รถค่อนข้างจอแจ
KP150 ทำหน้าที่ได้ค่อนข้างเฉิดฉาย….
“แรงบิดมารอบต่ำ และรอบกลาง” ทำให้การเร่งแซงในช่วงความเร็ว 10-80 เป็นจุดที่เด่นที่สุดของมัน
อัตราเร่งในย่านนี้ นับว่ามาดีกว่า CBR150i ( แต่รอบปลายไม่ต้องถามนะ!!!! )
อีกทั้งเครื่องยนต์ที่ “เงียบ” และ “ลื่น” พอตัว ทำให้แล้ว เฮ้ยยยย นี่เครื่องจีนใช่มะ???? เกินคาดอ่ะ!!!!! 
เอาเป็นว่าเป็นเครื่องยนต์จีน Block ที่ขี่แล้วเนียนที่สุดเท่าที่ผมเคยขี่รถจีนมาละกัน
แต่ก็มีสิ่งที่ต้องติง คือ คลัทช์
ซึ่งค่อนข้างแข็ง และในช่วงเกียร์ 1 ช่วงออกตัวมีติดขัดเล็กน้อย ( ถ้าเลียคลัทช์ )
ดังนั้นผมเลยปล่อยคลัทช์สวนคันเร่งเร็วๆ ตอนออกตัวเลย จะช่วยแก้ปัญหาตรงนี้ไปได้บ้าง
ไม่แน่ใจว่าเป็นเฉพาะคันนี้หรือเป็นทุกคัน
ถ้าแก้ปัญหาตรงจุดนี้ได้ มันจะเป็นรถที่ขี่ในเมืองได้น่ารื่นรมย์ยิ่งนัก ….
พอออกมา Highway โล่งๆ
จบกัน!!!! ( จบอย่างไร ติดตามต่อไป )
มาดูในส่วนของ เครื่องยนต์ กันก่อน
นี่คือ 1 จุดที่ผมชอบ ( แต่ก็มีจุดที่ไม่ชอบอยู่เหมือนกัน )
1. เงียบ เดินเรียบดี
2. แรงบิดรอบต่ำ กลาง ดี
3. รอบเครื่องยนต์ที่ลื่น – ไหล
สาเหตุที่ทำให้เกิดข้อดี 3 ประการด้านบนน่าจะเกิดจาก
1. ระบายความร้อนด้วยน้ำ
2. มี Balancer
3. ข้อเหวียงแบบ Offset
4. กระเดื่องวาล์วแบบโรลเลอร์
ซึ่งพวกนี้ เครื่องจีนบางตัวก็ไม่มี ทำให้เครื่องยนต์ตัวนี้ให้ Feeling ได้ใกล้เคียงกับเครื่องยนต์ของญี่ปุ่นเหมือนกัน
ป.ล. ที่ชอบอีกอย่างนึงคือ มีตาแมวให้มาด้วยนะ
ป.ล. 2 ถังน้ำมัน 16 ลิตรแน่ะ บิดกันยาวๆ 500 โลขึ้น
มาเดินทางกันต่อ
ออกทริป วิ่งหลายๆ คนก็สนุกดี ^^
มีน้องๆ วิ่งขึ้นเหนือ ( ไปน่าน ) วิ่งมาด้วยก็อุ่นใจดี
อีกอย่าง เรามาทดสอบรถ จะใช้อะไรเป็นตัวชี้วัดดี !!!!
ความรู้สึกรึ ?????
ของแบบนั้น จะกลายเป็นการ มโน ไป…
ใช้ Wave 110i กับ Spark 135i นี่แหล่ะ เป็นตัวชี้วัดเลย อิอิ
P.S. Bombay สปาร์ค 135 และ มุนิน Wave 110i ในตำนาน ^^
แผงหน้าปัด
ก่อนออกเดินทางต่อ มาดูแผงหน้าปัดกันอีกนิด ถึง Design จะดูไม่เย้ายวน แต่นับว่า ครบครัน ดูง่าย
แต่พอมาเจอไมล์ของ KP150 จนจบทริป ผมบอกได้เลยว่า “ชอบ”
มันดูง่าย เข็มกวาดๆ มันได้อารมณ์
มีนาฬิกา
มีเกจน้ำมัน
มีทริปมีเตอร์
มีตัวเลขความเร็วเป็นดิจิตอล
มีไฟเตือนความร้อน
ที่เหนือกว่านั้น มีไฟบอกเกียร์ด้วยนะเอ้อออออออออออออ ^^
ป.ล. ไมล์ของ KP 150 ค่อนข้างแข็ง
ถ้าวิ่งแถวๆ 113-115 ไมล์ Spark135 ขึ้น 140 แล้ว ส่วนไมล์ CBR300 ขึ้นประมาณ 120 หน่อยๆ
เทียบ GPS อ่อนกว่าอยู่แถวๆ 4-6%
P.S.2 Redline ไม่น่าจะอยู่ที่ 10,000 ไปได้ เพราะแค่รอบ 8,000 ก็แทบจะลากไม่ขึ้นแล้ว!!!!! 
ออกเดินทางกันต่อ
วิ่งกับ Wave 110i และ Spark 135 จาก บางปะอิน มุ่งหน้า พิษณุโลก
Wave 110i หมดปลอก
ส่วน KP150 อยู่ด้านหลัง วิ่งตามก็ต้องหมดปลอกเช่นกัน ในจังหวะเร่งตาม
สรุป เลยนะครับ เทียบกับ Spark 135 ละกัน ถ้าอัตราเร่งเหนือกว่า แต่ Top Speed สู้ 135i ไม่ได้ครับ
ดีที่สุดที่ทำได้คือไมล์ขึ้น 115 ( ต้องอาศัยลมหนุนด้วย )
ส่วน Spark135 ถ้าขึ้น 150 ได้ก็สามารถแซง KP150 ได้ครับ
เอาล่ะ ถึงนครสวรรค์ พักแป๊บบบบบบ
ผมแยกกับน้องบอม และ มุนิน ประมาณ 5 ทุ่ม และถึงบ้านที่พิจิตรโดยสวัสดิภาพ
รวมวิ่งระยะทางวันแรก ประมาณ 340 กิโลเมตร
เช้าวันต่อมา ผมมาพินิจพิเคราะห์องค์ประกอบที่สำคัญและทำงานได้อย่างดียิ่งช่วยให้ผมถึงบ้านได้โดยสวัสดิภาพดังนี้
1. ไฟหน้า สว่าง ใช้งานได้จริง การกระจายแสงดีมาก
2. กระจกมองหลัง ใช้งานได้ดีที่สุด ให้มุมมองดีมาก ( ผมพูดจริง ไม่ได้อวย ไม่ได้รับสินบน )
3. ถังน้ำมัน โซฮอล 91 1 ถังวิ่งได้ 500 โลที่หมดปลอก ช่วยให้ไม่ต้องเติมน้ำมันบ่อยในยามค่ำคืน
ดีก็ว่าดีนะครับ ส่วนไม่ดีก็มีก็ค่อยๆ สาธยายไป
ต่อไปทดลองขี่ไปตลาดกันนะ
มาพินิจพิเคราะห์ในแง่สรีระศาสตร์ของตัวรถ
ต้องบอกว่า ขี่สบาย นั่งสบายทั้งคนขี่คนซ้อน ทัดเทียมกับ CB500F เลยทีเดียว โดยที่คนซ้อนอาจจะสบายกว่า
ถ้าถนนเรียบนะครับ !!!
แต่ถ้าถนนไม่เรียบละก็จะสู้ไม่ได้ในทันที เพราะว่า ช๊อคอัพหลังกระด้างพอสมควร ไม่ค่อยซับแรงกระแทก 
ได้เปลี่ยนช๊อคอัพดีๆสักตัวน่าจะช่วยให้การขับขี่ดีขึ้นกว่านี้มากถึงมากที่สุด
แฮนด์ความสูงกำลังดี บังคับควบคุมง่ายมาก แถมหักได้แคบสุดๆไปเลย
ส่วนรูปทรงถัง มันกลมไปนิดนึงตรงบริเวณที่ใช้เข่าหนีบ หนีบแล้วเกือบจะกระชับ แต่ไม่กระชับ 
มาทดสอบความคล่องตัวในเมืองกันหน่อย
โดยการเข้าโค้งไปจ่ายตลาด
หน้าเบา ท้ายเบา เข้าโค้งความเร็วต่ำดี
คอนโทรลรถได้ง่ายสุดๆ เอาไปเลย 9/10 เลย
ในเรื่อง Handling ที่ถือว่าสอบผ่านแล้ว ถ้าสามารถปรับคลัทช์ให้นิ่มขึ้นและใช้งานได้ง่ายกว่านี้
และปรับโช๊คหลังให้นุ่มนวลขึ้น ซับแรงได้ดีกว่านี้
มันจะกลายเป็นรถที่เฉิดฉายในเมืองอย่างแท้จริงเลยทีเดียว( แต่เชื่อว่า น่าจะมีวิธีการปรับได้นะครับ )
ป.ล. จากภาพ จะสังเกตุเห็นจุดเด่นของ KP150 อีกอย่างนึงคือ Ground Clearance ที่ค่อนข้างเยอะ คือ 165mm ( รถทั่วๆไปอยู่แถวๆ 150 มั๊ง อย่าง CBR250 นี่เหมือนจะ 145 นะครับ ถ้าผิดขออภัย )
ทำให้สามารถปืนป่ายฟุตบาท เตี้ยๆ ได้โดยที่ใต้ท้องรถไม่ครูดกับฟุตบาทเลย
หรือถ้ายางกลมมากๆ สามารถเทโค้งได้เยอะมากๆ แต่ยางเดิมคงไม่สามารถหล่ะครับ
มาเมืองชาละวัน พามาดูจระเข้หน่อย อิอิ
ป.ล. กล้องมันถ่ายได้กว้างแค่นี้ ถอยหลังติดรั้วละ ขาดๆ เกินๆ ขออภัยด้วยครับ
มาออกเดินทางกันต่อครับ
วันนี้เราจะเดินทางจาก พิจิตรไป อำเภอวังทอง จ. พิษณุโลก บ้านแม่ผมเอง
มาพูดถึงความเร็วในการเดินทางไกลแบบหมดปลอกของ KP150 กันบ้าง…
ถ้าดูตาม Spec เครื่องยนต์ รถคันนี้มีแรงม้าสูงสุดอยู่ที่รอบเครื่องแค่ 7,000 เท่านั้น และที่รอบเครื่องนั้น ความเร็วในเกียร์ 5 คือ 100
พูดง่ายๆ คือ Top Speed คือ 100 ตามไมล์ ( ถ้าไม่มีลมช่วยส่ง )
แต่ถ้ามีลมช่วยส่ง ( เช่นถนน 4 เลนที่มีรถยนต์วิ่งเยอะๆ ) ลมดูด หรืออะไรก็ตาม ดีที่สุดเท่าที่ผมเคยทำได้คือแถวๆ 115 ( ตามไมล์ CBR300 คือ 12x กลางๆ มั๊ง ตามไมล์ Spark135 ก็ 140 )
พูดได้ง่ายๆ คือ รอบปลายของ KP150 ไม่ค่อยมีครับ และยิ่งเป็นรถ Naked แล้วยิ่งต้านลมสุดๆ ( ต้านยิ่งกว่ารถแม่บ้านอีก ) ทำให้ความเร็วปลายทำได้ไม่ดีเท่าที่ควร
ถ้าเป็นตัว KPR150 ซึ่งเป็น Version Sport เชื่อว่า น่าจะสามารถทำความเร็วตามไมล์แข็งๆของมันได้ถึง 120 แน่
แต่ข้อดีของ KP150 อีกอย่างนึงที่ผมได้กล่าวไปข้างต้น คือ เครื่องยนต์ที่ เงียบ รอบต่ำ
การแช่รอบที่ความเร็วสูงสุดเพื่อเดินทาง ไม่รู้สึกว่าเครียด หรือ เค้น เลย คือยังมีความรู้สึกว่า เครื่องยนต์ยังไปได้อีกเยอะ
ดังนั้นผมเดินทางผมก็แช่อยู่ที่ความเร็วแถวๆ 100-110 เนี่ยแหล่ะครับ
แต่ข้อเสียคือ กินน้ำมัน
เพราะเนื่องด้วยรอบปลายที่ไม่ค่อยจะมีแรง ผมสังเกตว่าตัวเองจะเปิดคันเร่งสุด อยู่บ่อยๆ ต้องคอยเตือนตัวเองว่าผ่อนคันเร่งลงมาบ้าง เพราะบิดสุดไป ความเร็วก็ไม่ได้ขึ้นมาตามมือ
ทำให้อัตราการกินน้ำมัน ถังแรก กับการขี่แบบหมดปลอก หมดคันเร่ง เกือบๆ ตลอด และน้ำมันโซฮอล 91 อยู่ที่ 32 กิโลลิตร !!!!!!
ตัวนี้ KPR150 มีแฟริ่ง ปลายน่าจะได้ 120 ความประหยัด ณ หมดปลอก น่าจะได้ 35กม/ลิตร นะ
แถมด้วยเรือนไมล์ปรับใหม่ ดูเร้าขึ้น ( ที่สำคัญ รอบ Redline ตรงขึ้น เพราะของ KP รอบ Redline อยู่ที่ 10,000 ทั้งๆ ที่ไปไม่ถึง )
เช้าวันต่อมา ผมออกจากบ้านแม่ที่วังทองวิ่งมาเที่ยว หมู่บ้านรักษ์ไทย
ทางขึ้นทุ่งโนนสน อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านแม่ผมแค่ 30 กม เท่านั้น ( จริงๆถ้าไม่อ้อมภูเขาอาจแค่ 10 กิโลเมตร )
เส้นทางนี้เป็นทางขึ้นเขาสูงชันช่วงสั้นๆ
ด้วยแรงบิดรอบต่ำ และแรงบิดสูงสูดอยู่ที่ช่วง 5,500 รอบ
ทำให้พารถไต่ขึ้นเขาได้สบายๆ โดยไม่ต้องเค้นรอบ แค่รักษารอบให้อยู่ในช่วง 4,000 – 6,000 ก็ขึ้นได้ชิลๆ แล้วครับ
ถึงแล้ว หมู่บ้านรักษ์ไทย
ทางขึ้นทุ่งโนนสน บริเวณอุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง
ขออนุญาตินำภาพเก่าๆ มาประกอบ
ทุ่งโนนสนเป็นทุ่งหญ้าสะวันน่าและป่าสนอีกทุ่งนึง นอกเหนือจากทุ่งนางพญาที่โด่งดัง
มีชื่อเสียงเรื่องดอกไม้ครับ
ทุ่งโนนสนค่อนข้างจะสดอยู่มาก
ไม่มีไฟฟ้า หรือ น้ำอะไรทั้งนั้น การขึ้นมาทุ่งโนนสนต้องมีผู้นำทางรวมถึงอาวุธป้องกันตัวมาด้วย
ขณะที่ผมพักอยู่ที่ทุ่งโนนสน มีเสียงฝูงหมาป่าเข้าใกล้พวกเรามาด้วย ระทึกทีเดียว….
ออกเดินทางต่อ คราวนี้มีคนซ้อนไซส์บิ๊กซ้อนมาด้วย 
น้ำหนักรวม 2 คนไซส์อ้วนๆ และน้ำหนักของก็เกือบๆ 180 กิโลกรัมได้
หมดปลอกไปสุโขทัยกันต่อ
ซ้อน 2 Top Speed ตกลงเล็กน้อย ลมส่งจริงๆ ก็เหลือประมาณ 105 km/h
อัตราการกินน้ำมันที่หมดปลอกเหลือ 30กม/ลิตร
บั้นท้ายอวบอัดพร้อมไฟท้าย LED
ล้อแม็กถูกรัดด้วยยาง Tubeless จากจีน เนื้อค่อนข้างแข็ง เปลี่ยนยางดีๆ สักคู่ช่วยท่านได้
พาเที่ยวเมืองเก่าสุโขทัยกันแป๊บบบบบ…..
อากาศร้อนๆ บิดมาหนักๆ หมดปลอก
ไปไหนพยายามไม่ดับเครื่องนะครับ อยากรู้ว่ามันจะมีอาการความร้อนพุ่งบ้างหรือเปล่า
สรุป ผ่านครับ แต่ว่าเสียงพัดลมอาจจะทำงานดังไปนิ๊ด ( จริงๆ ก็ไม่นิ๊ด 55555 )
กลับบ้านมาช่วยพ่อทำสวนที่สุโขทัยหน่อย
มาแล้วต้องไม่เสียเที่ยว นึกสนุกว่าใต้ท้อง KP150 สูงพอสมควร ( 165mm ) น่าจะพอข้ามท้องร่อง สันเนินในสวนได้สบายๆ
ก็พอไปได้ครับ กอปรกับแฮนด์บาร์ที่สูงพอสมควร ทำให้คุมรถได้ง่าย
แต่ต้องยืนนะครับ ไม่งั้นมีจุก เนื่องด้วยช๊อคหลังที่ค่อนข้างกระด้าง
ป.ล. ภูเขาด้านหลังนั่นคือ เขาหลวงสุโขทัย เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวกันครับ
ตามกระแสจักรยานนิ๊สสสสส
ปั่นไปทุ่งนาหลังบ้านกับน้องชาย
เปิด Mode วาร์ปมาโผล่อุทยานแห่งชาติรามคำแหง ( ก็แหม่ห่างจากที่บ้านแค่ ไม่กี่กิโล )
เข้าไปข้างในจะเป็นเส้นทางเดินขึ้นเขาหลวงครับ
ขออนุญาตินำภาพเก่าๆ มาให้ชม
เดินขึ้นจากพื้นราบประมาณ 3.5 กิโลเมตร ไม่ไกล แต่โหดแบบภูกระดึงเทียบไม่ติด
ด้านบนถ้าเป็นฤดูฝน เมฆ หมอกจะหนามาก และต้นไม้ ต้นหญ้าจะเป็นสีเขียว ( ในรูปนี้ผมขึ้นไปปลายๆกุมภา )
สภาพทั่วไปเป็นทุ่งหญ้าสะวันน่า สลับ ภูเขาหิน
ผมเองก็ไม่ได้ขึ้นไปนานแล้วเหมือนกัน ว่างๆ จะชวนเพื่อนๆ ขี่มอไซด์ไปนอนที่บ้าน ( หน้าบ้านผมกางเต้นท์ได้ อากาศเย็น )
แล้วชวนกันไปขึ้นเขาหลวงกัน ^^
ภาพนี้ ขอยืมมาจาก Google นะครับ สวยดี
ป.ล. จะทำ Link ให้แต่ Multiply มันไม่อยู่เสียแล้ ต้องขออภัย ….
นั่งอยู่ตรงนี้ มองลงไปน่าจะเห็นบ้านพ่อผมหล่ะ
วันสุดท้าย เตรียมตัว หมดปลอก ยาวๆ กลับ กทม
ระยะ วิ่งอ้อมไป อ้อมมา กว่า 600 กิโลเมตร
มัดข้าว มัดของเสร็จ รถพร้อม คนพร้อม ไปกันเลย
อ้อ พ้น Run In ละ แวะเปลี่ยนน้ำมันเครื่องแป๊บบ ดูดิ๊ จะลื่นและสมรรถนะดีขึ้นไหม
คำตอบคือ ไม่!!!!!! =_____=’
วิ่งผ่าน พิจิตร อีกรอบ
หลงมาถึงไร่องุ่นของคุณสนั่น…
อยู่พิจิตรก็เพิ่งเคยมานี่แหล่ะ
พูดถึงเบาะ นั่งสบายอยู่นะครับ ยิงยาวได้ 200 โลก็พอทน
อ๊ะ ๆ ลืมพูดถึงสิ่งนี้เลย
ถนนโล่งๆ มาลองตั้งสมาธิจับ Feeling ระบบกันสะเทือนหน้ากับระบบเบรคกันสักนิด
ผลคือ อยู่ในระดับที่ OK ครับ การหยุดรถทำได้ดี แต่เรื่องการส่ง Feeling มายังก้านเบรคหน้ายังขาดไปนิดนึง
ส่วนช๊อคหน้า ยุบตัวได้นุ่มนวลดี แต่สำหรับผม ถ้านุ่มกว่านี้อีกสักหน่อย จะดีมาก อันนี้ติดไปทางแข็งนิดๆ ครับ
เบรคหลัง OK ครับ
เสียงท่อ เงียบดี รูปทรงสวยใช้ได้ ตรงนี้ให้ผ่านครับ
เพิ่งค้นพบว่าพิจิตร บ้านผมมีถนนวิ่งบนเขา บนเนินสวยๆ กะเค้าเหมือนกันนะเนี่ย
วิ่งอ้อมๆ มาดักรอกลุ่มที่มาทับเบิกและทุ่งดอกกระเจียว
อยากเข้าไปดูดอกกระเจียวนะ แต่มาบ่อยแล้ว แล้วก็วันนี้ต้องขี่อีกไกล กลัวจะหมดแรงข้าวต้ม เสียก่อน =_____=
ยืมภาพจาก Internet ปลอบใจตัวเองละกัน T____T
เจอเพื่อนๆ ละ ไม่เหงาแล้ว
อีกอย่างจะได้มีตัวเปรียบเทียบสมรรถนะ หลายๆ คันเช่น CBR150, Nouvo SX, Suzuki Shogun
จะได้ไม่ต้องมโน ไปเอง
ก็ได้คำตอบหลายๆ เรื่องเช่น
-ออกตัวได้เร็วกว่า Nouvo SX หมกเม็ดเพิ่มแรงต้น แต่แรงปลายต้องยอม
-Top Speed ได้ 120 กลางๆ ตามไมล์ CBR300 แต่ไมล์รถขึ้น 114
-ความเร็วปลายสูสีกับ Shogun 125 จะดีกว่านิดเดียว ถ้าตั้งใจลากจริงจัง
หลังจากซัดหมดปลอก ยาวๆ 600 กิโลเมตร
กลับมาถึง กทม มาสำรวจความสมบูรณ์ของตัวรถกันหน่อย ว่ามีอะไรบุบสลายบ้าง
ผลคำตอบคือ ไม่มีครับ เครื่องยนต์ยังปกติ ไม่มีเสียงประหลาดเล็ดรอดออกมา ไม่มีรั่ว ไม่มีซึม น้ำมันเครื่องไม่พร่องเลย
ในแง่ความอึด ทน ของเครื่องยนต์ยังวัดไม่ได้ เพราะแค่นี้มันยังน้อยไป แต่มันก็รอดพ้นระยะทางหมดปลอก 1,200 กม มาได้
ก็นับว่าทนทานในระดับหนึ่งครับ
มาดูสาเหตุของรอบปลายที่ไม่มีกันหน่อย ( แบบเดาล้วนๆ )
เป็นปกติของรถจีนที่คาร์บูจะเล็ก เพราะว่า ประเทศเขาบางพื้นที่ตั้งอยู่ในเขตที่อากาศเบาบาง เมื่ออากาศน้อย น้ำมันก็ต้องน้อย ( จากประสบการณ์ที่ผมขี่รถ Spark135 คาร์บูไปจีน )
สำหรับรถ 150 cc ให้คาร์บู 24mm มาก็ถือว่าเล็กไปนิดนึง สำหรับประเทศที่มีบรรยากาศความหนาแน่นความสูงแถวๆระดับน้ำทะเลอย่างบ้านเรา ( นีผมมะโนเองนะ 5555 )
ถ้าได้สัก 26mm เชื่อว่า สมรรถนะจะดีกว่านี้เป็นกองเลยหล่ะ ….
หลังจากอยู่กับมันมาเกือบ ๆ 1,300 กิโลเมตร
อาจจะยังรู้จักมันได้ไม่ทุกแง่มุมนัก แต่มานั่งคิดทบทวนแล้ว
คงไม่มีที่ไหน เหมาะกับมันเท่านี้อีกแล้ว
“ในเมือง”
พร้อมกับความประหยัดที่ดีขึ้น ( เพราะไม่ต้องบิดคันเร่งหมดปลอกเพราะแรงบิดดีอยู่แล้ว )
มาพร้อมกับความประหยัดประมาณ 40โลลิตร
ถ้าถามว่า KP150 ให้ Feeling คล้ายรถคันไหนมากที่สุด
ต้องตอบว่า ที่เคยขี่มา คือ Yamaha Vixion 150
แต่ว่าเครื่องยนต์ของ Yamaha ให้ความแรงได้ครบถ้วน ไม่ตกบกพร่องทั้งต้น กลาง ปลายเลย
ส่วน Handling ก็คล้ายๆ กัน คือ คล่อง เหมือนกันเลย
ยังงัยก็ดี งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกรา มาถึงบทสรุปสุดท้ายของการใช้ชีวิตอยู่กับหมวยจีนกันนะครับ
สิ่งที่ผมชอบ
– สรีระศาสตร์ของตัวรถ นั่งสบายใช้ได้
– แฮนดลิ่งที่พลิ้ว คล่อง สำหรับในเมือง
– ฟิลลิ่งที่ค่อนข้างนุ่มและเงียบ ของเครื่องยนต์ มันทั้งนิ่ง และไม่สั่น ไม่ว่าอยู่ที่รอบการทำงานไหน
– ท่อเงียบ
– แรงบิดรอบต่ำ และกลาง
– รอบเครื่องค่อนข้างลื่นไหล
– ไมล์รถ ใช้งานง่าย
– ไฟสว่าง
– กระจกมองหลังเยี่ยม
– เบาะตอนเดียว
– งานประกอบ แน่นดี ไม่มีส่วนใดดังเลย สีสวยใช้ได้
– ราคาค่าตัว!!!!!
– Big Bike Look ( มีคนมาถามว่าคันละกี่แสนด้วย )
– ความทนทานอยู่ในระดับน่าจะดี
– แรงบิดสมกับเป็น 150cc
สิ่งที่ผมไม่ชอบ
– คลัทช์แข็งไปหน่อย
– ช่วงการตัดต่อกำลังตอนออกตัวเกียร์ 1
– เข้าเกียร์ว่างยาก
– ช๊อคหลังแข็ง
– กำลังเครื่องยนต์รอบปลาย
– แรงปลายนึกว่าขี่ 125cc
– กินน้ำมันไปหน่อย
และสรุปสั้นๆ นะครับ
รถคันนี้น่าจะเหมาะกับคนที่ชอบอะไรไม่ซ้ำใคร อยากได้รถ Naked ไว้ใช้ขับขี่ในเมืองเป็นส่วนใหญ่ หรือชอบการเดินทางไกลแบบไปเรื่อยๆ
ชิลๆ ไปเรื่อยๆ นั่งสบาย โดยมีงบประมาณที่จำกัด
ถามว่าคุ้มราคาไหม โดยส่วนตัวผมว่า คุ้มครับ แต่อย่าคาดหวังกับสมรรถนะของรถระดับ 150cc ว่าจะเท่า 150cc ญี่ปุ่น ( อัตราเร่งพอได้ แต่แรงปลายห่างไกล )
ใครชอบจัดได้เลยครับ ….
ขอบคุณที่รับชมครับ เจอกันใหม่กระทู้หน้าครับ 
บทความโดย เตี้ย ล่ำ ดำ แก่
